Ludzka kupa może ujawnić więcej, niż mogłoby się wydawać, nawet jeśli jest naprawdę stara.
W nowym badaniu cywilizacji Majów w Ameryce Środkowej próbki starożytnych odchodów wykazały jak populacja tej społeczności się zmieniała w odpowiedzi na zmiany klimatyczne.
Naukowcy zidentyfikowali cztery odrębne okresy zmiany wielkości populacji jako reakcję na szczególnie suche lub szczególnie mokre okresy, 1350-950 p.n.e., 400-210 p.n.e., 90-280 n.e. i 730-900 n.e.
Ponadto spłaszczone stosy kupy pokazują, że miasto Itzan – które w dzisiejszych czasach byłoby w Gwatemali – było zamieszkane około 650 lat wcześniej niż dotąd myślano.
W badaniu wykorzystano stosunkowo nową metodę analizy opartą na stanolach – cząsteczkach organicznych w ludzkich (i zwierzęcych) odchodach, które są zachowywane w warstwach osadów pod jeziorami i rzekami, czasami przez tysiące lat. Stężenia tych stanoli mogą dać naukowcom wskazówki dotyczące zmian w populacji, które można powiązać z innymi zapisami historycznymi.
„Ważne jest, aby społeczeństwo wiedziało, że istniały przed nami cywilizacje, które zostały dotknięte zmianami klimatu i przystosowały się do nich” – mówi biogeochemik Peter Douglas z McGill University. „Łącząc dowody na zmiany klimatyczne i populacyjne, możemy zacząć widzieć wyraźny związek między opadami atmosferycznymi a zdolnością starożytnych miast do utrzymania populacji”.
Zespół wykorzystał taką samą metodę do zidentyfikowania gwałtownego wzrostu populacji w czasie ataku Hiszpanii w 1697 r. n.e. na ostatnią twierdzę Majów w sąsiednim obszarze – przypuszczalnie spowodowane to było ruchem uchodźców wojennych, którego historycy nie udokumentowali aż do tego momentu.
Są również momenty, w których czasy znanej wysokiej populacji w Itzan nie pokrywają się z ilością odzyskanych stanoli kałowych. Naukowcy sądzą, że może to wynikać z tego, że ludzka kupa była używana przez społeczność Majów jako nawóz do upraw. A wszystko to można ocenić na podstawie kału pozostawionego tysiące lat temu.
